А Віцебск зараз
у тваіх вачох,
і ты лятаеш
у яго нябёсох.
Так проста тут
Шагала прыгадаць,
так лёгка мне
над Лунінцам лунаць,
не маляваць,
ня мроіць,
не ўміраць –
гучаць,
як Прыпяць,
у палескім слове.
І гэтым словам
вымавіць цябе,
і гэтым словам
вымаліць цябе,
і гэтым словам
вымаўчаць цябе
і лёсна,
і балесна,
і нябёсна...
|
|
